به نام ایزد یکتا خالق کوه های بی همتا "
در ماه مبارک رمضان پنج شنبه شب مورخ 27/5/90 ساعت 22 از میدان نازی آباد حرکت خود را جهت برنامه " فرحزاد به امام زاده داوود" آغاز کردیم.
از ترافیک تهران و از کوچه های تنگ فرحزاد می گذشتیم، ساعت 23:45 در جاده خاکی به سمت امام زاده داوود از ماشین پیاده شدیم. سرپرست را مشخص کردند: آقا محسن... دوستان حاضرند؟... حرکت می کنیم... هوای خنک و دلچسبی داشت و فرصتی بود برای دیدن ستاره های چشمک زن.. به دلیل تاریکی هوا مسیر با دقت و احتیاط کامل طی می شد و گروه پیوسته حرکت می کرد. مسیر طولانی در پیش داشتیم .خوشبختانه شوق رسیدن به امام زاده دوپینگی مناسب بود.
ساعت 4:15 در میانه راه برای خوردن سحری به مدت 1 ساعت توقف کردیم، پس از خوردن سحری و نوشیدن چای مجدد به سمت امام زاده حرکت کردیم و بالاخره ساعت 6 به امام زاده داوود رسیدیم، رو به ضریح و سلامی عرض کردیم. همگی زیارت کردیم و نماز صبح را خواندیم

دیگر فرصتی نبود باید برمی گشتیم، پس از گرفتن عکس یادگاری ساعت 6:30 به طرف جاده آسفالته ماشین رو حرکت کردیم، با وجود بی خوابی شب، تازه شارژ شده بودیم. در هوای خنک صبحگاهی، خوشحال و خندان از یک کوهنوردی شبانه کمی پیاده آمدیم و ساعت 7 به مینی بوس رسیدیم.

بدین ترتیب یکی دیگر از برنامه های متنوع و پربار گروه با   موفقیت به پایان رسید
"با آرزوی موفقیت و سلامتی برای همه اعضای گروه"  

پنج شنبه، ساعت 13:00، میدان بازار دوم نازی آباد
نگاه های متعجب و پر از سوال مردم نشان از اتفاقی غیرمتعارف بود زیرا عده ای با لباس و تجهیزات کوهنوردی در آن ساعت دور هم جمع آمده و منتظر اعلام حرکت به سوی دل طبیعت بودند. این بار هدف قله ی زیبا و وسوسه انگیز آزاد کوه بود. ساعت 14:00 بود که جمع 9 نفره ما کامل شد و جاده چالوس را در پیش گرفتیم

تونل کندوان مکان مناسبی بود برای یک استراحت بین راهی و خوردن یک آش خوشمزه... در راه از روستای زادگاه شاعر معاصر و گرانقدر کشورمان نیمایوشیج عبور کردیم و روستای کلاک بالا را مقصد نهایی برای خودروی خود قرار دادیم. در بخشی از راه و در کنار یک قبرستان مراسمی برای یادبود قهرمانان و پهلوانان هشت سال دفاع مقدس بر پا بود که عزیزان برگزار کننده ما را برای خوردن آش به ایستگاه صلواتی دعوت کردند. البته هیچکدام از دوستان اصلا اشتهایی برای خوردن نداشتن...

بعد از قرائت فاتحه برای این بزرگ مردان و همه گذشتگان دوباره به راه افتادیم. ساعت 18:00 بود که به روستای کلاک بالا رسیدیم و پس از مشخص نمودن مکان استقرار چادرها برپا شد و مثل همیشه زحمت درست کردن آتش و چای به گردن آقا هادی بود البته باید یادآور شویم که هادی عزیز علی رغم مصدومیت بازویش ما را در این برنامه همراهی کرده که آرزوی سلامتی و موفقیت برای این همنورد دوست داشتنی داریم. ساعت 21:00 بعد از خوردن شام دور آتش جمع شدیم تا از صدای زیبا و دلنشین همنورد گرامی آقای جعفری استفاده کنیم که این امر گروه های همسایه را هم جذب این محفل نمود تا این آوا با صدای دیگر دوستان در این طبیعت زیبا طنین انداز شود. ساعت 22:30، دیگر وقت استراحت است، شب بخیر...
ساعت 3:00 بامداد، بیدار باش زده شد و تیم 9 نفره شروع به جمع نمودن چادرها نمودند و پس از مهیا شدن و اندکی گرم نمودن بدن با حرکات کششی در ساعت 4:00 حمله به سمت قله از ارتفاع 2478 متری آغاز شد. حرکت در تاریکی شب و در زیر نور ستارگان جذابیت های خاص خود را دارد. پس از 3 ساعت پیاده روی، در تنگه ای که گروهی دیگر در آنجا کمپ زده بودند برای صرف صبحانه توقف نمودیم و پس از خوردن صبحانه در ساعت 8 صبح، حرکت را از نو آغاز کردیم. هر چه که به قله نزدیکتر می شویم عظمت این کوه بیشتر خودنمایی می کند. گروه با سرقدمی یکنواخت و استراحت های کوتاه ولی موثر آقا رحمان خود را به زین اسبی می رسانیم. بعد از نیم ساعت استراحت به قسمت جذاب صعود می رسیم، یعنی شیب تند قبل از قله.

ساعت 12:00 ،ارتفاع 4390متری، قله آزاد کوه
جای همه دوستان که در این برنامه نبودند واقعا خالی. قله دماوند از این بالا کاملا مشخص است هرچند که خود را در پشت ابرها مخفی کرده. قله ی آزادکوه فضای وسیعی به صورت هموار برای نشستن ندارد از این رو با صعود گرو های دیگر به این قله از هر فضایی برای نشستن و عکس گرفتن استفاده می کنند.

محسن کمالی

دیگر وقت دل کندن است و باید به سمت پایین حرکت کنیم... و در ساعت 17:00بود که در روستای کلاک بالا به این برنامه عالی پایان دادیم و بعد از خوردن نهار سوار خودرو شدیم و به سمت تهران راهی گشتیم

یک روز جمعه ی دیگر آمد و آن هنگام که بسیاری از مردم در خواب ناز به سر می برند جمعی از دوستداران طبیعت در ساعت 5:30 در میدان بازار دوم نازی آباد گرد هم جمع آمده و آماده حرکت به سمت قله ای با ارتفاع 3149 به نام قلعه دختر شده اند. با توجه به پیش بینی وضع هوا انتظار هوایی دلچسب و بارانی را داشتیم. هنگامی که به آهار رسیدیم از دیدن مناظر زیبای طبیعت به وجد آمده و اشتیاق به صعود لحظه به لحظه بیشتر می گشت. برای رسیدن به قله مسیر الله وند را در پیش گرفتیم. در کنار چشمه ای زمانی را برای صرف صبحانه به شادمانی می گذرانیم و مجددا راه را در پیش می گیریم. به گردنه ی الله وند که می رسیم ابرها خبر از بارانی شدن هوا می دهند پس به سرعت خود می افزاییم. در فاصله ی کمی از قله بارش آغاز می شود و در خود قله با تگرگ مواجه می شویم. پس از اندکی درنگ از سوی دیگر قله به سمت آهار پایین می آییم. در روستای آهار پس از خوردن نهار از طبیعت زیبا خداحافظی کرده و با دنیایی از انرژی آماده ی شروع هفته ای دیگر در دل این شهر شلوغ می شویم.